Cofnijmy się do pierwszej wojennej zimy w Warszawie, która zapisała się jako wyjątkowo surowa i pełna wyzwań. Temperatura spadała znacznie poniżej zera, a brak opału, uszkodzenia budynków i ograniczone zasoby sprawiły, że mieszkańcy musieli znaleźć sposoby, aby przetrwać w ekstremalnym chłodzie.

Ogrzewanie prowizoryczne i adaptacje mieszkań
W odpowiedzi na brak dostępu do opału, Warszawiacy wykazywali się pomysłowością. W mieszkaniach budowano prowizoryczne piece z cegieł lub blachy, a pomieszczenia przystosowywano, by utrzymywały ciepło – często mieszkańcy przenosili się do mniejszych pokoi lub zamykali wszystkie okna kocami i materiałami, by ograniczyć ucieczkę ciepła.